Πράγματι, οι άνθρωποι αυτοί, ακούγονται συχνά να λένε: "Μόλις γνώρισα τον Κύριο αναγεννήθηκα, και στη συνέχεια βαπτίσθηκα". Λες και ποτέ δεν διάβασαν τα ξεκάθαρα λόγια τού Κυρίου μας, όταν μιλούσε με τον Νικόδημο:
΄΄...εάν μη τις γεννηθεί άνωθεν, (ξανά), ου δύναται ιδείν την βασιλείαν τού Θεού ... εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού... Το γεννημένον εκ τού Πνεύματος, πνεύμα εστίν΄΄. -Ιωάννης 3/γ΄ 3,5,6.
Γεννώντας ΄΄άνωθεν΄΄, δηλαδή ΄΄ξανά΄΄ ο Θεός κάποιον, τον κάνει τέκνο του. Η αναγέννηση λοιπόν, γίνεται με νερό και Άγιο Πνεύμα. Ούτε μόνο με νερό, ούτε μόνο με Άγιο Πνεύμα. Αυτή είναι η Χριστιανική αναγέννηση, και αυτή είναι η Χριστιανική ξεκάθαρη θέση και πίστη, από τότε ως σήμερα.
Αυτά ήταν και τα ξεκάθαρα λόγια τών Αποστόλων την ημέρα τής Πεντηκοστής, όταν το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στα κεφάλια τών μαθητών ως γλώσσες φωτιάς. Είπαν ότι το "Βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος", δεν ήταν μόνο για τους αποστόλους. Αυτό το δώρο, θα μπορούσε να το λάβει ο καθένας απ’ αυτούς και από τα παιδιά τους, όταν θα βαπτίζονταν στο νερό:
΄΄...Ας βαπτισθεί έκαστος υμών... εις άφεσιν αμαρτιών. Και θέλετε λάβει την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών΄΄. -Πράξεις 2/β΄ 38,39.
Όλοι αυτοί όμως που έχουν χάσει την Ορθόδοξη κατανόηση τής Αγίας Γραφής, έχουν κληρονομήσει πλήθος κακοδοξίες από τους Προτεστάντες προγόνους τους τής Δυτικής Μεταρρύθμησης, και όχι μόνο δεν πείθονται στα απλά και ξεκάθαρα λόγια τού Ιησού Χριστού, αλλά καταφεύγουν σε επί πλέον διαστροφή τού Ευαγγελίου.
Χρησιμοποιούν λοιπόν ένα επιχείρημα, για να αποδείξουν τα αναπόδειχτα. Λένε:
"Μα αν χρειάζεται και νερό και Άγιο Πνεύμα, γιατί ο Θεός έδωσε το Άγιο Πνεύμα στον Κορνήλιο, αφού ακόμα δεν είχε βαπτισθεί;"
Δεν κατανοούν όμως ότι και ο Κορνήλιος βαπτίσθηκε στο νερό, μετά από το βάπτισμά του στο Άγιο Πνεύμα!
Υπενθυμίζουμε, ότι την εποχή εκείνη, μόνο οι Ισραηλίτες είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα, ενώ οι Εθνικοί (δηλαδή όσοι ανήκαν σε άλλα έθνη), δεν είχαν ακόμα ενταχθεί στην Εκκλησία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι πρώτοι Χριστιανοί που ήταν ακόμα συνηθισμένοι στις πρακτικές τών Ισραηλιτών και τού Μωσαϊκού Νόμου, ούτε καν έμπαιναν στα σπίτια τών Εθνικών, θεωρώντας τους "ακαθάρτους".
Όταν λοιπόν ήλθε το 36 μ.Χ., ο Θεός έδειξε στον Πέτρο με όραμα, ότι οι Εθνικοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν πλέον "καθαροί" για να ενταχθούν και αυτοί στην Εκκλησία.
Τότε έγινε και η πρόσκληση τού Πέτρου από τον Κορνήλιο, ο οποίος μετά από το όραμα δεν μπορούσε να μην πάει στο σπίτι του. Και μάλιστα, ο Θεός γνωρίζοντας τις προκαταλήψεις τού Πέτρου, φρόντισε να βαπτίσει τον Κορνήλιο με Άγιο Πνεύμα, προτού ακόμα ο Πέτρος διανοηθεί να τον βαπτίσει στο νερό. Αυτό έκαμψε την αντίσταση τού Πέτρου, και δέχτηκε να τον βαπτίσει, λέγοντας: "αφού ο Θεός έδωσε στα έθνη την ίδια δωρεά τού Αγίου Πνεύματος μ' εμάς, ποιός είμαι εγώ να εμποδίσω το βάπτισμα;"
΄΄Επέπεσε το Πνεύμα το Άγιον... και επί τα έθνη η δωρεά τού Αγ. Πνεύματος εκκέχυται ...λαλούντων γλώσσαις και μεγαλυνόντων τον Θεόν... το Πνεύμα το Άγιον έλαβον ως και ημείς΄΄. -Πράξεις 10/ι΄ 44-47.
΄΄...Επέπεσεν το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς ώσπερ και εφ’ ημάς εν αρχή... -Πράξεις 11/ια΄ 15-17.
Ο λόγος λοιπόν τής αντιστροφής τής αναγέννησης, ήταν να πεισθούν οι απόστολοι ότι ο Θεός θα δεχόταν στην Εκκλησία Του πλέον και τούς αλλοεθνείς.
Έτσι η αναγέννηση συντελέσθηκε πάλι από νερό, και από Άγιο Πνεύμα, αλλά αντίστροφα. Πρώτα στο Πνεύμα, και μετά στο νερό. Και πάλι όμως ήταν "αναγέννηση εξ ύδατος και Πνεύματος".
Η αλλαγή τής σειράς, δεν καταργεί το ότι η αναγέννηση συντελείται από τα δύο αυτά στοιχεία: Νερό και Άγιο Πνεύμα.
Επειδή όμως η εφευρετικότητα τών διαστρεβλωτών τού Ευαγγελίου δεν έχει τέλος, δείτε τι σκαρφίστηκαν, ώστε να μην αναθεωρήσουν τις κακοδοξίες τους!
Λένε, πως "το νερό που ανέφερε ο Ιησούς Χριστός, δεν εννοούσε το νερό τού βαπτίσματος, αλλά τον... λόγο τού Θεού" (!!!)
Για να στηρίξουν μάλιστα αυτό το αστείο επιχείρημα, επικαλούνται και το εξής χωρίο τής Αγίας Γραφής:
"...καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν την Εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρώ τού ύδατος εν ρήματι" -Εφεσίους 5/ε΄ 25,26.
Υποστηρίζουν ότι εδώ το "ύδωρ" και το "ρήμα" ταυτίζονται. Το χωρίο όμως δεν λέει τίποτα τέτοιο. Το χωρίο διαχωρίζει σαφώς το "ύδωρ" τού βαπτίσματος από το "ρήμα". Αν ο απόστολος Παύλος ήθελε να πει ότι το νερό είναι λόγος, θα έλεγε: "τω λουτρώ τού ρήματος", ή "τω λουτρώ τού ύδατος τού ρήματος" ή κάτι παρόμοιο. Εδώ όμως συνυπάρχει και το "ύδωρ" και το "ρήμα" ως ξεχωριστές οντότητες, που όμως συνδέονται κατά τη λειτουργία τού καθαρισμού τής Εκκλησίας, και το λουτρό είναι "τού ύδατος" και όχι "τού ρήματος".
Για το χωρίο αυτό, οι Χριστιανοί ανέκαθεν έδιναν τις εξής ερμηνείες για το "ρήμα":
"Εν ρήματι δε τω επιλεγομένω τοις βαπτιζομένοις" (Ζιγαβηνός)
"Ποίω; Εν ονόματι τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος" (Χρυσόστομος).
Το εδάφιο λοιπόν μιλάει για "νερό", και εννοεί "νερό"! Μιλάει για το νερό τού βαπτίσματος, το οποίο γίνεται "εν τω ρήματι": Εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος.
Ακόμα όμως κι αν είναι "ο λόγος τής σωτηρίας ο κηρυχθείς και πιστευθείς" κατά τον Cremer, δεν σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι ο λόγος και το ύδωρ ταυτίζονται. Το νερό τού βαπτίσματος εξακολουθεί να είναι νερό, και ο λόγος τού Ευαγγελίου εξακολουθεί να είναι λόγος! (Υπόμνημα εις τας επιστολάς τής Κ. Διαθήκης τόμος Β΄ σελ. 148,149, Π. Ν. Τρεμπέλα).
Το επιχείρημα λοιπόν αυτό είναι ανυπόστατο και αστήρικτο.
Ένα δεύτερο χωρίο που επικαλούνται για την κακοδοξία τους, είναι οι παραβολικοί λόγοι τού Κυρίου Ιησού Χριστού στη Σαμαρείτιδα, που αναγράφονται στο Ευαγγέλιο τού Ιωάννη 4/δ΄ 7 - 26.
Θυμίζουμε ότι ενώ οι μαθητές είχαν φύγει να φέρουν προμήθειες, ο Κύριος Ιησούς Χριστός έμεινε μόνος του σ' ένα πηγάδι, και όταν ήλθε μια Σαμαρείτιδα να αντλήσει νερό, τής ζήτησε να τού δώσει να πιεί. Εκείνη τον ρώτησε έκπληκτη, πώς Εκείνος ως Ιουδαίος ζητάει κάτι τέτοιο από μια γυναίκα, και μάλιστα Σαμαρείτιδα.
Εκείνος της απάντησε, ότι "αν ήξερες τη δωρεά τού Θεού και ποιος είναι αυτός που σου μιλάει, θα ζητούσες εσύ απ' αυτόν ζωντανό νερό και θα σου έδινε".
Κατόπιν, ο Ιησούς τής διευκρινίζει περισσότερα:
"Πας ο πίνων εκ τού ύδατος τούτου (τού πηγαδιού) διψήσει πάλιν. Ός δ' αν πίει εκ τού ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ,ου μη διψήση εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ό δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον". -Ιωάννη 4/δ΄ 13,14.
Το χωρίο αυτό επικαλούνται, για να μας πείσουν ότι το νερό δεν είναι... νερό, αλλά ο λόγος τού Θεού! Όμως όχι μόνο το χωρίο αυτό δεν μιλάει για "λόγο Θεού", αλλά για το Άγιο Πνεύμα που ο Θεός δίνει στους βαπτισμένους Χριστιανούς. Αυτό φαίνεται από τα λόγια τού Κυρίου περί τής"δωρεάς τού Θεού", κάτι που πάντοτε αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα.
Επιπλέον, όχι μόνο τα επόμενα λόγια τού Κυρίου αναφέρονται στο Άγιο Πνεύμα, όταν μετά λέει στην Σαμαρείτιδα ότι "οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία", αλλά επίσης η έκφραση: "ύδωρ ζων", μας παραπέμπει στην Αποκάλυψη 22/κβ΄ 1, όπου"από το θρόνο τού Θεού και τού Αρνίου εκπορεύεται το ύδωρ τής ζωής", η χάρις τού Αγίου Πνεύματος.
Σε ένα παράλληλο χωρίο, στον Ιωάννη 7/ζ΄ 38,39 αναφέρεται κάτι παρόμοιο με αυτό που είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα. Εκεί λέει τα εξής:
"Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ τής κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δε είπε περί τού Πνεύματος ού έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν, ούπω γαρ ήν Πνεύμα Άγιον, ότι ο Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη".
Είναι πιστεύουμε σαφές ότι το ύδωρ το ζων είναι το Άγιο Πνεύμα, και όχι ο λόγος, όπως κάποιοι υποστηρίζουν.
Και γιατί άραγε το Άγιο Πνεύμα παρομοιάζεται με νερό; Δεν είναι άραγε αυτό δείγμα τής σύνδεσής του με το νερό τού βαπτίσματος; Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κύριος μίλησε για βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος!
Έτσι ο απόστολος Παύλος γράφει στην Α΄ Κορινθίους 12/ιβ΄ 13: "και γαρ εν ενί πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, πάντες εν Πνεύμα εποτίσθημεν".
Δεν είναι τυχαία η σύνδεση τού βαπτίσματος με το Άγιο Πνεύμα που κάνει ο απόστολος, ούτε η παρομοίωση τού Αγίου Πνεύματος με το νερό τού βαπτίσματος (και όχι το "λόγο"). Κι αυτό, επειδή η αναγέννηση γίνεται "εξ ύδατος και Πνεύματος".
Τέλος, ας δούμε μια ακόμα παρερμηνεία που κάνουν, ώστε να μην παραδεχθούν την αλήθεια τού Ευαγγελίου για την αναγέννηση.
Είναι σαφές στο λόγο τού Ευαγγελίου, ότι όταν κάποιος βαπτίζεται, ο παλαιός άνθρωπος τής αμαρτίας πεθαίνει κάτω από το νερό τού βαπτίσματος, και αναδύεται από το νερό ένας νέος άνθρωπος:
"...απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα τού κτίσαντος αυτόν". -Κολοσσαείς 3/γ΄ 9,10.
"Εις τον οποίον (Χριστόν) και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα τών αμαρτιών τής σαρκός, δια τής περιτομής τού Χριστού, συνταφέντες μετ’ αυτού εν τώ βαπτίσματι δια τού οποίου και συνανέστητε δια τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ τών νεκρών". -Κολοσσαείς 2/β΄ 11-12.
"΄Η αγνοείτε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουν (λοιπόν) αυτώ δια τού βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα (έτσι ώστε) ώσπερ ηγέρθει Χριστός εκ νεκρών δια τής δόξης τού Πατρός ούτως και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν.
Ει γαρ (επειδή εάν) σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα. Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθει, ίνα καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία... ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν αυτώ". -Ρωμαίους 6/ς΄ 3 - 8.
Ακόμα όμως και αυτό το ξεκάθαρο θέμα, οι άνθρωποι αυτοί το παρερμηνεύουν, ώστε να μη δεχθούν την αλήθεια τού Ευαγγελίου ότι η αναγέννηση γίνεται "εξ ύδατος και Πνεύματος". Ο λόγος είναι, ότι αν η αναγέννηση γινόταν προ τού βαπτίσματος, τότε ποιος άνθρωπος θα πέθαινε στο βάπτισμα; Ο αναγεννημένος;
Για να ξεφύγουν λοιπόν από την απλή αυτή αλήθεια τού Ευαγγελίου, υποστηρίζουν ότι "ο παλαιός άνθρωπος συνεχίζει να ζει και μετά από την αναγέννηση, έτσι ώστε ο καθένας από εμάς είναι... δύο άνθρωποι!"
Παρατηρούμε δηλαδή, πώς από μια παρερμηνεία ξεκινούν πλήθος ατοπήματα, οδηγώντας τους σε όλο και μεγαλύτερα μπερδέματα και συγκρούσεις με τη Χριστιανική πίστη. Γιατί αν υπήρχαν όπως λένε δύο άνθρωποι μετά την αναγέννηση ή το βάπτισμα, τότε ούτε ο παλαιός άνθρωπος θάβεται στο βάπτισμα (κατά τα παραπάνω χωρία), ούτε το βάπτισμα ανασταίνει τον νέο, εφ' όσον αυτός υπάρχει ήδη προ τού βαπτίσματος! Τότε ο απόστολος Παύλος δεν ήξερε τι έλεγε!
Η πρόσκλησή μας προς τους ανθρώπους αυτούς, είναι να δεχθούν την απλότητα τού Ευαγγελίου όπως την διατήρησε αναλοίωτη η Ορθόδοξη Εκκλησία τού Κυρίου, και να εγκαταλείψουν την αίρεση στην οποία τους οδήγησε η άγνοια τού Ορθοδόξου δόγματος.
Φαίνεται αστείο, όμως ναι, είμασταν υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό, για να διαβεβαιώσουμε εκείνους τους Ευαγγελικούς και τους Πεντηκοστιανούς που απώλεσαν την Ορθόδοξη πίστη, ότι το νερό είναι... νερό!!!
Indeed, these people are often heard saying that: “As soon as I became acquainted with the Lord, I was reborn and was afterwards baptized”. It is as though they have never read the perfectly clear words of our Lord, when He was speaking to Nicodemus:
“….if one is not born above, (=again), he cannot see the kingdom of God….. if one is not born of water and Spirit, he cannot enter the kingdom of God…… That which is born of the Spirit, is a spirit.” (John 3: 3,5,6.)
When one is born “above” - in other words, “again” - God makes him His child. So, rebirth is achieved, through water and the Holy Spirit. Not with water only, nor with the Holy Spirit only. This is the Christian rebirth, and this is the clear-cut, Christian position and faith, from that moment to this day.
These were the clear-cut words of the Apostles also, on the day of the Pentecost, when the Holy Spirit descended over the heads of the disciples in the likeness of tongues of flame. They said that the “Baptism of the Holy Spirit” was not only for the apostles. That gift could be received by any of them and by their children, after being baptized in water:
“…May each of you be baptized... for the remission of sins; and you shall receive the gift of the Holy Spirit. For the promise is towards you and your children, and to everyone further away, whomsoever the Lord our God may invite”. (Acts 2: 38,39)
However, all those who have lost the Orthodox understanding of the Holy Bible have inherited a multitude of cacodoxies from their Protestant ancestors of the Western Reform, and not only are they not convinced by the simple and clear-cut words of Jesus Christ, but they actually resort to a further warping of the Gospel.
They therefore invoke a certain argument, in order to prove the improvable. They say:
“But if water and Holy Spirit is required, then why did God give Cornelius Holy Spirit, when he had not yet been baptized?”
They don’t realize however, that Cornelius was also baptized in water, after his baptism in the Holy Spirit!
We would like to remind you that, in those times, only the Israelites received the Holy Spirit, whereas the Gentiles (=those belonging to other nations) had not yet been received into the Church. Not only that, but the first Christians who were accustomed to the practices of the Israelites and the Mosaic Law, didn’t even enter the homes of the Gentiles, believing that they were “unclean”.
Thus, when the year 36 A.D. came around, God showed Peter in a vision that the Gentiles should now be considered “clean”, so that they too could be embodied in the Church.
It was during that period that Peter received Cornelius’ invitation, and, having seen the vision, could not refuse going to his home. In fact, knowing Peter’s prejudices, God arranged so that Peter would be the one to baptize Cornelius in the Holy Spirit, before he could even consider baptizing him in water. This buckled Peter’s resistance, and he agreed to baptize Cornelius, saying: “if God has given the same gift to the Gentiles that He gave to us, then who am I to obstruct their baptism?” “The Holy Spirit descended… and the gift of the Holy Spirit is poured forth into the nations…those speaking in tongues and magnifying the Lord…they have received the Holy Spirit, as we did..” (Acts 10: 44-47)
“…The Holy Spirit descended upon them, as it also had descended upon us, at the beginning (Acts 11: 15-17)
The reason therefore for this ‘reversion’ in rebirth, was for the apostles to be convinced that God was going to accept the Gentiles into His Church from then onwards.
Thus, rebirth once again took place with water and the Holy Spirit, except in reverse order. First by the Spirit, then with water. But it was still “rebirth, by water and Spirit”.
The change of their order does not abolish the fact that rebirth is accomplished by these two elements: Water and Holy Spirit.
Given that the ingenuity of the Gospel warpers has no end, see what they have concocted, in order to avoid revising their cacodoxies!
They say that: “the water that Jesus Christ mentioned was not the actual water of baptism, but…the word of God” (!!!)
In order to support this joke of an argument, they resort to the following passage of the Holy Bible:
“…just as Christ also loved the Church and surrendered Himself for her sake, in order to sanctify her by cleansing her, bathing her in water, by the word.” (Ephesians 5: 25,26)
They maintain that in this passage, the “water” and the “word” are related. But this passage says nothing of the sort; it clearly distinguishes between the “water” of the baptism from the “word”. If the Apostle Paul had meant that the water is the word, he would have said: “…by bathing her in the word...” or “…by bathing her in the water of the word…” or something to that effect. Here, however, the “water” and the “word” are mentioned alongside each other, as separate entities, which are nevertheless linked during the cleansing ritual of the Church, hence, the bath is “of water” and not “of the word”.
Christians have always attributed the following meanings to the term “word”:
“In the word that is given to those being baptized” (Zigavinos)
“What word? In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit” (Chrysostom).
The passage therefore says “water”, and it means “water”! It is the baptismal water, which becomes, “by the word”: In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit” .
But even if it was the “word of salvation that was preached and believed” according to Cremer, it by no means signifies that the word and the water are the same thing. The baptismal water continues to be water, and the word of the Gospel continues to be the word! (Memorandum to the epistles of the New Testament, Vol.II, pages 148, 149 – by P.N.Trembelas)
This argument is therefore both unfounded and unsupported.
A second passage that is cited for this cacodoxy, is the one with the parabolic words spoken by the Lord Jesus Christ to the woman of Samaria, as seen in John’s Gospel (John 4: 7 – 26)
You may recall, while the disciples had gone off to bring supplies, the Lord Jesus Christ sat alone by a well, and when the Samaritan woman approached the well to draw water, He asked her to give Him some to drink. Surprised, she asked Him how –as a Judean- He came to ask something like that from a woman, and a Samaritan at that.
He replied, saying that: “if you knew of God’s gift, and who it is that is speaking to you, you would be asking Him to give you of the living water, and He would give it to you.”
Jesus then clarifies things even more:
“Every one who drinks of this water (=the well’s) shall thirst again; but, whomsoever shall drink of the water that I shall give him, shall never thirst again for all eternity, instead, the water that I shall give him, shall become in him a fount of living water, for everlasting life”. (John 4: 13,14)
This is the passage that is used, to convince us that water is not….water, but the word of God! However, this passage not only doesn’t refer to the “word of God”; it refers to the Holy Spirit, which God gives to baptized Christians. This is apparent, from the words of the Lord, regarding “God’s gift” – which is a term always used in reference to the Holy Spirit.
Furthermore, not only do the subsequent words refer to the Holy Spirit, when He says to the Samaritan woman that “all true votaries shall bow before God in spirit and in truth”, but also the expression “living water” points towards Revelation 22: 1, where, “from the throne of God and the Lamb the water of life proceeds forth”, i.e., the grace of the Holy Spirit.
In a parallel passage, in John 7: 38,39 something similar to what the Lord said to the Samaritan woman is mentioned. It says the following there:
“Whomsoever shall believe in me, as the scripture says, rivers of living water shall pour forth from his abdomen. He said this, in reference to the Spirit, which would be received by those who would later believe in Him; for the Holy Spirit was not yet inside them, as Jesus had not yet been glorified.”
We believe it is obvious that the living water is the Holy Spirit, and not the word, as some people want to believe.
And why would the Holy Spirit be compared to water? Isn’t it evidence of its connection to the baptismal water? We shouldn’t forget that the Lord had spoken of the baptism of the Holy Spirit!
Thus, the Apostle Paul wrote in his epistle to Corinthians I, 12:13: “for, all of us have been baptized by one spirit into one body, whether Jews or Hellenes, whether slaves or free men; we have all been permeated by one Spirit.”
The linking of baptism with the Holy Spirit is not something that the Apostles did by chance, neither is the correlation of the Holy Spirit with baptismal water (and not the “word”), the reason being, that rebirth takes place “by water and by the Spirit”.
The old and the new person
Finally, let’s examine one more misinterpretation that is cited, in order to avoid admitting the Gospel’s truth regarding rebirth.
In the word of the Gospel, it is clear that when someone is baptized, the old, sinful person dies when submerged into the baptismal water, and a new person rises up from it.
“...having divested ourselves of the old self, along with its acts, and garbing ourselves with the new self, being aware that it is renovated in the image of the One who created him.” (Colossians 3: 9,10)
“In whom (Christ) you were also circumcised with a circumcision not performed by hand, by divesting yourselves of the body of carnal sins through Christ’s circumcision; being buried along with Him during baptism, whereupon you were resurrected along with Him, through faith in the working of God, Who raised Him from the dead.” (Colossians 2: 11-12)
“Or are you unaware that whomsoever of us was baptized in Jesus Christ, was baptized unto His death? We were therefore buried along with Him through baptism unto the death, so that, just as Christ was risen from the dead through the glory of the Father, thus shall we walk in a newness of life. Having become congenital to the likeness of His death, so shall we also become congenital to the resurrection. Knowing this, that our old self was co-crucified in order to abolish the body of sin, in order that we never again be subjugated to sin… so, if we die along with Christ, we believe that we shall live along with Him..” (Romans 6: 3 – 8)
Unfortunately, even this obvious detail has been misinterpreted, in order to avoid the truth of the Gospel, that rebirth takes place “by water and the Spirit”. Quite simply: if rebirth took place before baptism, then who would be the one that “dies along with Christ through baptism”? The reborn?
To escape therefore from this simple truth of the Gospel, they maintain that the “the old self continues to live, even after rebirth, thus making each one of us….two persons!”
We can see how, from one misinterpretation, a multitude of improprieties commence, leading them into even bigger mix-ups and conflicts with the Christian faith. Because, if –as they say- two people exist after rebirth or baptism, then neither is the old self buried during baptism (according to the preceding passages), nor does baptism resurrect the new self, since he already exists, prior to baptism! Then the Apostle Paul had no idea what he was saying!
Our invitation to these people is for them to accept the simplicity of the Gospel, as preserved unadulterated by the Orthodox Church of the Lord, and to abandon the heresy that their ignorance of the Orthodox dogma has led them into.
It may seem amusing, but, yes, we felt obliged to preoccupy ourselves with this subject, so that we may reassure the Evangelicals and the Pentecostals who lost their Orthodox faith, that water….is water!
