Το ενοχλητικό "άμα" και η ανάσταση - The bothersome word “simultaneously” and the resurrection

Αχ, τι θα κάνει η οργάνωση τής Σκοπιάς με αυτές τις ενοχλητικές λεξούλες τού πρωτοτύπου αρχαίου κειμένου τής Αγίας Γραφής! Όλο της χαλάνε τη "συνταγή" με τα δόγματα που μαγειρεύει και της τα βγάζουν λάθος! Τι θα κάνει η Σκοπιά λοιπόν με τις λεξούλες αυτές;

-Ποιες λεξούλες; Δεν υπάρχουν τέτοιες λεξούλες! ΦΥΣΙΚΑ Η ΣΚΟΠΙΑ ΤΙΣ ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΚ!!!

Α΄ Θεσσαλονικείς 4/δ΄ 15-17:

Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο: Τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου: ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν τού Κυρίου, ου μη φθάσωμεν τους κεκοιμηθέντας. Ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού, καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον. Έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι, άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα. Και ούτως πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα.

Ελληνική ΜΝΚ τής Σκοπιάς:Διότι αυτό σας λέμε μέσω τού λόγου τού Ιεχωβά: ότι εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε μέχρι την παρουσία τού Κυρίου δεν θα προηγηθούμε από εκείνους οι οποίοι έχουν κοιμηθεί τον ύπνο τού θανάτου. επειδή ο ίδιος ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και εκείνοι που είναι νεκροί σε ενότητα με τον Χριστό θα αναστηθούν πρώτοι. Ύστερα, εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε θα αρπαχθούμε μέσα σε σύννεφα μαζί με αυτούς για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα. και έτσι θα είμαστε πάντοτε με τον Κύριο.

Φυσικά δεν θα αναφερθούμε εδώ στην αυθαίρετη αλλαγή τής λέξης "Κύριος" με τη λέξη: "Ιεχωβά", η οποία δεν μαρτυρείται από κανένα αρχαίο κείμενο. Ούτε θα αναλύσουμε τις πρόσθετες λέξεις που βάζει για "τον ύπνο τού θανάτου", που μάλλον ερμηνεία μπορεί να χαρακτηρισθεί, παρά μετάφραση. Το θέμα μας εδώ είναι άλλο.

Στα παραπάνω δύο κείμενα, παρατηρούμε τη σαφή διαστροφή τής Σκοπιάς στα εδάφια. Η λέξη: "άμα", που σημαίνει: "ταυτόχρονα" λείπει από τη Μετάφραση τής Σκοπιάς. Γιατί όμως η Σκοπιά ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ τη λεξούλα αυτή;

Μια βασική διδασκαλία τής Σκοπιάς, είναι ότι μετά από τη δεύτερη παρουσία τού Χριστού (που κατ' αυτήν έγινε το 1914), άρχισε η "πρώτη ανάσταση" τών αγίων. Αυτό κατά τη Σκοπιά συνέβει το 1918, όπου οι 144.000 άγιοι άρχισαν να ανασταίνονται με άλλα, αγγελικά πνευματικά σώματα, για ουράνια ζωή (Σκοπιά 1-10-1986 σελ. 14). Λένε επίσης, ότι οι υπόλοιποι άγιοι, από το 1918 και μετά, ένας ένας που πεθαίνουν, γίνονται στιγμιαία πνευματικά όντα, και ότι αυτό θα συνεχιστεί ως την τελική επέμβαση τού Θεού στα ανθρώπινα. (Α΄ Κορινθίους 15/ιε΄ 51,52. Α΄ Θεσσαλονικείς 4/δ΄ 15-17).

Το εδάφιο όμως που αναφέραμε στην αρχή, λεει άλλα πράγματα! Ιδιαίτερα η λεξούλα: "άμα", αποδεικύει εντελώς εσφαλμένη όλη αυτή τη θεωρία τής Σκοπιάς. Γιατί το εδάφιο λέει, ότι ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, όταν θα αναστηθούν οι κεκοιμημένοι άγιοι, ΘΑ ΑΡΠΑΧΘΟΥΝΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΑΣ ΑΓΙΟΥΣ από τον Κύριο, για να είναι πάντοτε μαζί Του.

Όμως το 1918 δεν αρπάχθηκε κανένας ζωντανός άγιος! Πώς λοιπόν έγινε η ανάσταση; Προφανώς δεν έγινε τίποτα, και όλα αυτά είναι στη φαντασία τών ηγετών τής Σκοπιάς. Όμως η λεξούλα "άμα" (ταυτόχρονα) είναι σαφής. Και η Σκοπιά έπρεπε να την εξαφανίσει! Έτσι, την έβγαλε χωρίς τύψεις από τη Μετάφραση Νέου Κόσμου, όχι μόνο σε άλλες γλώσσες, αλλά τόλμησε να τη βγάλει ακόμα και στα Ελληνικά, στηριζόμενη στην άγνοια τών οπαδών της.

Η λεξούλα αυτή είναι καταπέλτης! Ακυρώνει ταυτόχρονα, τόσο το δόγμα τής Σκοπιάς για την ανάσταση, όσο και το δόγμα της για τη δήθεν παρουσία τού Χριστού το 1914. Γιατί εφ' όσον τα γεγονότα που περιγράφονται εδώ, πρόκειται να συμβούν στην παρουσία τού Κυρίου, και το 1914 ή το 1918 δεν έγινε αρπαγή τών ζώντων αγίων, απλούστατα, δεν συνέβει ούτε ανάσταση, ούτε παρουσία.

-Μα πώς κατηγορείτε τη Σκοπιά για απάτη, εφ' όσον ακόμα και ο Ορθόδοξος Βάμβας παρέλειψε τη λέξη "άμα" στη δική του Μετάφραση;(ίσως μας ρωτήσει κάποιος).

Η κατάσταση όμως εδώ διαφέρει για δύο σημαντικούς λόγους:

Πρώτος λόγος, είναι ότι ο Βάμβας μετέφρασε την Αγία Γραφή χωρίς αυτή η μετάφραση να είναι αποδεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία χρησιμοποιεί ως σήμερα το αρχαίο κείμενο, επειδή γνωρίζει ότι καμία μετάφραση δεν είναι σωστή. Αντιθέτως, η ΜΝΚ είναι η επίσημη μετάφραση τής οργάνωσης τής Σκοπιάς, και αυτή χρησιμοποιείται στις συνάξεις τους.

Δεύτερος λόγος, είναι ότι ο Βάμβας ως Ορθόδοξος, δεν είχε κανένα λόγο να εξαφανίσει επίτηδες τη λέξη: "άμα", καθώς η Χριστιανική Εκκλησία πιστεύει στην ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΑΡΠΑΓΗ ζώντων και κεκοιμημένων πιστών κατά την παρουσία τού Χριστού και την ανάσταση. Συνεπώς, δεν συντρέχει λόγος να γίνει επίτηδες από Ορθόδοξο αυτό το λάθος. Πολύ περισσότερο εφ' όσον το κείμενο αυτό ποτέ δεν χρησιμοποιείται από την Εκκλησία στη λατρεία ή σε σοβαρή μελέτη. Και μάλιστα, αυτό είναι και σημαντική ένδειξη τού λόγου για τον οποίο ο Βάμβας έκανε το λάθος αυτό: Επειδή προφανώς έχοντας τη σωστή άποψη για το θέμα, δεν ήταν δυνατόν να φαντασθεί ότι κάποτε θα έβγαινε μια αίρεση που θα πίστευε ότι η ανάσταση θα γινόταν σε "δόσεις", και θεώρησε τη λέξη "άμα" ως πλεονασμό. Όμως ο Θεός γνώριζε το μέλλον, και φρόντισε στην Αγία Γραφή να υπάρχει ΚΑΙ αυτή η λεξούλα, ώστε να είναι αναπολόγητοι όσοι πιστεύουν τέτοιες κακοδοξίες σήμερα, και κυρίως να αποδεικνύονται οι πονηρές τους προθέσεις, όταν προσπαθούν να την εξαφανίσουν.

-Και πού ξέρετε ότι η Σκοπιά το έκανε επίτηδες; Μπορεί η λέξη να της διέφυγε! (ίσως επιμείνει καλοπροαίρετα κάποιος).

Κι εδώ όμως η εκουσιότητα τής Σκοπιάς αποδεικνύεται! Γιατί τυφλώνει τους πονηρούς ο Θεός, για να κάνουν λάθη και να εκτίθενται προς όσους θέλουν να δουν την αλήθεια. Ας δούμε την απόδειξη τής δολιότητας τών μεταφραστών τής Σκοπιάς:

Υπάρχει ένα βιβλίο τών εκδόσεων τής Σκοπιάς, που ονομάζεται: "The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures" Πρόκειται για το αρχαίο κείμενο τής Καινής Διαθήκης στα αρχαία Ελληνικά και από κάτω από τις λέξεις, υπάρχει λέξη προς λέξη η Αγγλική μετάφραση τών λέξεων. Στη δεύτερη στήλη κάθε σελίδας, υπάρχει η Αγγλική Μετάφραση Νέου Κόσμου, για να μπορεί ο αναγνώστης να τη συγκρίνει με το πρωτότυπο κείμενο!

Είναι ενδιαφέρον, ότι ενώ τα βιβλία τής Εταιρίας Σκοπιά κυκλοφορούν σε εκατομμύρια αντίτυπα, αυτό έχει κυκλοφορήσει σε πολύ μικρό αριθμό, παρά τη σπουδαιότητά του. Για παράδειγμα, στην έκδοση τού 1985 που έχουμε στα χέρια μας, αναγράφεται ότι έχει κυκλοφορήσει σε 800.000 αντίτυπα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, ότι οι περισσότεροι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", αγνοούν εντελώς την ύπαρξη αυτού τού βιβλίου. Γιατί άραγε αυτή η τόσο μικρότερη κυκλοφορία;

Ένας πρώτος λόγος για τη μικρή κυκλοφορία τού βιβλίου αυτού, είναι ότι οι οπαδοί τής οργάνωσης αυτής, καλούνται ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΒΑΘΕΙΑ, αλλά να αποδέχονται τυφλά όσα τους λέει η οργάνωση (δηλαδή "πίστευε και μη ερεύνα"). Ένα τέτοιο βιβλίο λοιπόν, σε ευρεία κλίμακα, θα γινόταν αιτία να ασχοληθούν πολλοί "Μάρτυρες" με βαθύτερη μελέτη τού αρχαίου κειμένου, κάτι που θα τους επέτρεπε να ανακαλύψουν τη δόλια μετάφραση τής οργάνωσης. Έτσι, το βιβλίο κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα.

Τώρα βέβαια θα μου πείτε: "Γιατί τότε κυκλοφόρησε, έστω και σε τόσο λίγα αντίτυπα;"

Όμως και γι' αυτό υπήρχε λόγος. Και ήταν λόγος εντυπωσιασμού. Έπρεπε η οργάνωση να πείσει τους οπαδούς της ότι η Μετάφραση Νέου Κόσμου είναι έγκυρη και σωστή. Πολύ περισσότερο, όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος, γνωρίζοντας τις μεθόδους τής Σκοπιάς, έλεγε στους "Μάρτυρες" ότι η μετάφρασή τους είναι αλλοιωμένη. Για δημιουργία λοιπόν εντυπώσεων προς τα μέλη της, η οργάνωση προχώρησε στην έκδοση αυτή, για να δείξει ότι δεν φοβάται τη σύγκριση. Έβαλε λοιπόν στη μία στήλη τη ΜΝΚ και στην άλλη το αρχαίο κείμενο, με λέξη προς λέξη μετάφραση από κάτω, για σύγκριση. Και η έκδοση αυτή έγινε σε λίγα αντίτυπα, επειδή γνωρίζει η Σκοπιά ότι ελάχιστοι οπαδοί της έχουν την τάση για βαθύτερη έρευνα ή αμφισβήτηση. Το βιβλίο αυτό λοιπόν απευθυνόταν ειδικά σε αυτούς τους λίγους, για να τους "κλείσει τα μάτια". Όμως όταν κάποιος δεν γνωρίζει Ελληνικά, και μάλιστα αρχαία Ελληνικά, είναι πολύ δύσκολο έστω και έτσι να αντιληφθεί τις παραποιήσεις τού κειμένου στις οποίες προχώρησε η Σκοπιά.

Ειδικά στην Ελλάδα, το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε ελάχιστα, επειδή εδώ, υπήρχαν αρκετοί που θα μπορούσαν να καταλάβουν! Θυμάμαι ότι όταν ήμουν ακόμα στην οργάνωση, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει, έψαχνα στις συνελεύσεις να το βρω, και εξασφάλιζα τότε αρκετά αντίτυπα όταν το έβρισκα. Και να που χρειάστηκε!

Η απόδειξη λοιπόν τού δόλου τής Σκοπιάς, όταν εξαφάνισε τη λέξη "άμα" από το υπό εξέτασιν εδάφιο, φαίνεται στη σελίδα 900 τού βιβλίου αυτού.

Παρατηρούμε, ότι ενώ η λέξη υπάρχει στο αρχαίο Ελληνικό κείμενο, και ενώ η Σκοπιά ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙ από κάτω, ("at the same time"), στη ΜΝΚ δίπλα η μετάφραση τής λέξης έχει αφαιρεθεί! Αφού λοιπόν την είδαν, γιατί την αφαίρεσαν; Οι λόγοι είναι προφανείς.

Οι μεταφραστές τής Σκοπιάς, είχαν δύο επιλογές: Ή να αφήσουν τη λέξη στη θέση της μεταφρασμένη και να πουν στους οπαδούς τους την αλήθεια, ότι η παρουσία τού Χριστού και η ανάσταση δεν έγιναν ακόμα, και ότι όλα τους τα δόγματα που στηρίζονται στο δόγμα αυτό είναι λάθος, ή να εξαφανίσουν τη λέξη, και να συνεχίσουν να πλανούν τους οπαδούς τους αμετανόητα. Και φυσικά προτίμησαν το δεύτερο, όπως κάνουν πάντοτε.

Και όσον αφορά τους ξενόγλωσσους οπαδούς τής Σκοπιάς, ας πούμε ότι έχουν το ελαφρυντικό τής γλώσσας, που δεν γνωρίζουν Ελληνικά. Οι Έλληνες οπαδοί της όμως; Τι δικαιολογία έχουν που συνεχίζουν να πλανώνται από τέτοιου είδους ασεβείς ανθρώπους προς το ιερό κείμενο τής Αγίας Γραφής;

Αφήνουμε την απάντηση στον κάθε Έλληνα οπαδό τής σέκτας τής Σκοπιάς που θα διαβάσει το άρθρο αυτό.

Ελληνικός παρατηρητής της Εταιρίας Σκοπιά

What on earth is the Watchtower organization going to do, with all those annoying little words that appear in the original text of the Holy Bible?

Those little words that persistently ruin their sport of concocting dogmas, by proving them to be in the wrong every time!

So, what is Watchtower going to do with those little words? What little words? They don’t exist!

BECAUSE THE WATCHTOWER HAS NATURALLY ELIMINATED THEM FROM THEIR ‘NEW WORLD TRANSLATION’!

Thessalonians I, 4: 15-17

Ancient Greek Text:Τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου: ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν τού Κυρίου, ου μη φθάσωμεν τους κεκοιμηθέντας. Ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού, καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον. Έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι, άμα συν αυτοίςαρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα. Και ούτως πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα.

Greek Watchtower’s N.W.T.:Διότι αυτό σας λέμε μέσω τού λόγου τού Ιεχωβά: ότι εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε μέχρι την παρουσία τού Κυρίου δεν θα προηγηθούμε από εκείνους οι οποίοι έχουν κοιμηθεί τον ύπνο τού θανάτου. επειδή ο ίδιος ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και εκείνοι που είναι νεκροί σε ενότητα με τον Χριστό θα αναστηθούν πρώτοι. Ύστερα, εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε θα αρπαχθούμε μέσα σε σύννεφα …….. μαζί με αυτούς για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα. και έτσι θα είμαστε πάντοτε με τον Κύριο.

Watchtower’s Translation:For if our faith is that Jesus died and rose again, so, too, those who have fallen asleep [in death] through Jesus God will bring with him. For this is what we tell you by Jehovah's word, that we the living who survive to the presence of the Lord shall in no way precede those who have fallen asleep [in death]; because the Lord himself will descend from heaven with a commanding call, with an archangel's voice and with God' s trumpet, and those who are dead in union with Christ will rise first. Afterward we the living who are surviving will, …….. together with them, be caught away in clouds to meet the Lord.

We won’t even bother to refer to the arbitrary replacement of the word “Lord” with the word “Jehovah” here, given that this word is not witnessed byany ancient text whatsoever. Nor shall we analyze the addition of the words “the sleep of death”, which can only be characterized as an interpretation and not a translation. Our subject here is a different one.

In the above two passages, we note the Watchtower’s obvious perversion. The (Greek) word “άμα” which means “simultaneously” (at the same time) is missing from the Watchtower Translation. So, why did the Watchtower spirit away this little word?

One of the basic teachings of the Watchtower is that, after the Second Coming of Christ (which according to them took place in 1914), the ‘first resurrection’ of the saints commenced. Again according to the Watchtower, this took place in 1918, when the 144.000 saints began to be resurrected with new, angelic bodies, for their celestial life (Watchtower, 1-10-1986, page 4). They also claim that the remaining saints –from 1918 onwards- will become spiritual beings instantly, as they die one by one, and that this will continue, up until God’s final intervention on humanity’s course. (Corinthians I, 15: 51,52. and Thessalonians I, 4: 15-17).

But the verse that we mentioned above, says something else!! Especially that little word “άμα”, which proves this entire Watchtower theory false.

It is false, because the passage says that IN THE PRESENCE OF CHRIST, when the ‘sleeping’ saints are resurrected, THEY SHALL BE SWEPT UPSIMULTANEOUSLY, TOGETHER WITH THE REMAINING, LIVING SAINTS by the Lord, so that they will be forever with Him.

But wait a moment! We all know that no living saint was swept up to the heavens in 1918! So, how could the resurrection have taken place? Obviously, nothing of the sort happened, and everything is in the imagination of the Watchtower leadership. Like it or not, the little word “άμα” (=at the same time) is very significant. That is why the Watchtower had to eliminate it! So, they quite unreservedly removed it from their New World Translation, not only in other languages, but also dared to remove it from their Greek edition, confident of the ignorance of their followers.

That little word was a true catapult! Not only does it annul the Watchtower dogma on the resurrection, but also the dogma on the alleged presence of Christ in 1914. Quite simply, if the events described here are going to take place during Christ’s presence, and in the years 1914 and 1918 the Rapture of living saints DID NOT OCCUR, then we can safely claim that neither the resurrection took place, nor the presence of Christ.

Someone might ask: “But how can you accuse the Watchtower of fraud, if the (Greek) Orthodox translator Vamvas has also omitted the word “άμα” in his translation?”

The situation in this case is different, for two important reasons:

The first reason is that Vamvas translated the Holy Bible without this translation ever being acknowledged by the Orthodox Church. It is for this reason that the Church continues to this day to use the ancient text: the Church knows that no translation is correct. On the contrary, the NWT is declared the official translation of the Watchtower organization, and is used in their meetings.

The second reason is that Vamvas – being Orthodox – had no reason to purposely eliminate the word “άμα”, given that the Christian Church believes in the SIMULTANEOUS RAPTURE of the living and the deceased faithful during the coming of Christ and the resurrection. Consequently, there is no reason for an Orthodox to purposely make such a mistake. Furthermore, this text is never used by the Church for worship or for serious study; in fact, this comprises actual evidence of the reason that Vamvas made this mistake: Given that he already had the correct (Orthodox) viewpoint on the subject, it was impossible for him to imagine that one day, a heresy would appear, that would believe the resurrection was to take place in “doses”, hence, he deemed the word “άμα” to be a redundancy. God however knew what the future held, so He ensured that this little word ALSO be included in the Holy Bible, so that those who would believe in such cacodoxies in our time would be inexcusable, and also so that their malicious intentions would be revealed, on their act of eliminating this word.

“And how do you know that the Watchtower did this on purpose? That little word may have escaped their attention.” (someone well-meaning might insist).

Even if this is the case, the Watchtower’s deliberate act still becomes evident! God has a way of ‘blinding’ the wicked so that they fall into making such mistakes and exposing themselves to all those who want to see the truth. Let’s take a look at the evidence of the Watchtower translators’ deceitfulness:

There is a book published by Watchtower, titled: "The Kingdom Interlinear (=between the lines) Translation of the Greek Scriptures".

It contains the original text of the New Testament in ancient Greek, and below each word (between the lines) there is a word-for-word translation of it, in English. In the column on the right, is the New World Translation in English, so that the reader can compare it to the original text!

It is curious, how all other Watchtower books circulate in millions of copies, yet this book has only a limited number in circulation, despite its importance. For example, the 1985 edition that we have in hand has inscribed in it that it circulated in 800.000 copies. But, it is characteristic, how most “Jehovah’s Witnesses” are totally unaware of this book’s existence. So, why such a limited circulation?

One first reason for the limited circulation of this book is that basically, the followers of the organization are asked to NOT EXAMINE THINGS IN DEPTH, but to blindly accept whatever the organization says (in other words, “believe and do not inquire”). A book like that, in broader circulation, would therefore have incited many “Witnesses” to examine the ancient text in more depth, which would enable them to uncover the organization’s deceptive translation. So, that is why the book was published in very few copies.

Now of course you will say: “Well, why did the book circulate at all, even in such a few copies?”

Well, there was a reason for this too. And the reason was to impress. The organization had to impress its followers that the New World Translation is a valid and correct one. Even more so, when the rest of the world (who was aware of the Watchtower’s methods) kept telling “Witnesses” that their translation was distorted. Thus, in order to create an impression on its members, the organization proceeded with this edition, in order to show that it was not afraid of comparison. So, it inserted in one column the NWT and in the other column the ancient Greek text, with a word-for-word, between-the-lines English translation, underneath every Greek word, for comparison. The Watchtower purposely published a very limited number of copies, because it knows that very few of its followers tend to go into serious research or doubting. This book was therefore made especially for those few, in order to “pull the wool over their eyes”. When (Greek) followers do not know the Greek language properly, and especially ancient Greek, it is extremely difficult for them to perceive the adulterations in the text that the Watchtower has dared. In Greece, this book circulated in extremely small numbers, because there are sufficient people in the country who would have perceived what was being done to the original text! I personally remember –while still in the organization and beginning to sense what was going on– how I used to look for the book in our meetings, and would secure quite a few copies whenever I found it. And see how it finally proved handy!

So, the living proof of the Watchtower’s deceit by eliminating the word “άμα” from the verse we are examining, appears on page 900 of their book:

We can see in the Greek text in the left-hand column, that the word “άμα” is in place, and even though the Watchtower HAS SEEN THE WORD AND HAS TRANSLATED IT underneath ("at the same time"), the NWT in the right-hand column the translation of the word has been omitted!

Well, they were obviously aware of the word’s presence, so, why did they omit it, in the adjoining New World Translation’s text?

The Watchtower translators had two options: Either leave the word in place, duly translated, and inform their followers of the truth, that the coming of Christ and the resurrection have NOT YET TAKEN PLACE, and hence all their dogmas that are based on this dogma are wrong, or, eliminate the word altogether and unrepentantly continue to mislead their followers. They naturally chose the second option, as they have always done.

As for the non-Greek followers of the Watchtower organization, we could say that their extenuating circumstance is the fact that they are not familiar with the Greek language. But its Greek followers have no excuse for continuing to be misled by such people, who show such irreverence to the text of the Holy Bible

We leave the decision to the individual Greek follower of the Watchtower sect, who will read this article…….

Orthodox Outlet for Dogmatic Enquiries

Το γράμμα του Νόμου αποκτείνει - The letter of the Law can be deadly

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πως υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχη αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα που είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, που προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε. Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο που της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως που τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».

Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον που αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα.

Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.

Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήση τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.

Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια που έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχη κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός που έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθή η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνη τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.

- Όταν, Γέροντα, ξεκινάη κανείς από καλή διάθεση να κάνη κάτι και φθάνη στα άκρα, λείπει η διάκριση;

- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνη καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν... Γι' αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλη ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β' σελ. 78-80

I had asked someone once: « What do you believe you are? Christ’s warrior or temptation’s warrior? Did you know that temptation also has its warriors? »

A Christian must not be fanatic; he must have love for all people. Those who inconsiderately toss comments, even if they are true, can cause harm. I met an author who was extremely pious, but was in the habit of speaking to the (secular) people around him in a blunt manner, which however penetrated so deep that it shook them very severely. He told me at one time: “During a gathering, I said such and such a thing to a lady.” But the way that he said it, crushed her. “Look”, I said to him, “you may be tossing golden crowns studded with diamonds to other people, but the way that you throw them can smash heads – not only the sensitive ones, but the sound ones also.”

Let’s not stone our fellow-man in a…. Christian manner. The person who - in the presence of others – checks someone for having sinned, or speaks in an impassioned manner about a certain person, is not moved by the Spirit of God: he is moved by another spirit.

The way of the Church is LOVE; it differs from the way of the legalists.

The Church sees everything with tolerance and seeks to help each person, whatever he may have done, however sinful he may be.

I have observed a peculiar kind of logic in certain pious people. Their piety is a good thing, and their predisposition for good is also a good thing; however, a certain spiritual discernment and amplitude is required so that their piety is not accompanied by narrow-mindedness or strong-headedness (strong, as in “unturning”). The whole basis is for someone to be in a spiritual state, so that he may have that spiritual discernment, because otherwise he will forever remain attached to the “letter of the Law”, and the letter of the Law can be “deadly”.

The one who possesses humility will never act like a teacher; he will listen, and whenever his opinion is requested, he will respond humbly. In otherwords, he will reply like a student. Whoever believes that he is capable of correcting others is filled with egotism.

- Geron, when someone begins to do something with a good intention and eventually reaches an extreme point, does this mean that he lacks discernment?

- It is a latent egotism that is hidden beneath this action and he is unaware of it, because he does not know himself that well, which is why he goes to extremes. Quite often, people begin with good intentions, but look where they may find themselves! This was the case with the “icon-worshippers” and the “icon-combatters” in the past: both cases were extremes! The former had reached the point of scraping icons of Christ and placing the scrapings into the Holy Chalice in order to “improve” Holy Communion; the latter, on the other hand, burnt and totally discarded all icons….. That is why the Church was obliged to place the icons in higher places, out of reach, and, when the dispute was over, lowered them so that we can venerate them and thus confer the appropriate honor to the persons portrayed therein….

Source: “Words (B) of the Elder Paisios the Hagiorite” - pages 78-80

Σωτηρία αλλοδόξων και αλλοθρήσκων - The Salvation of the Heterodox and those of Other Faiths

Σωτηρία αλλοδόξων και αλλοθρήσκων

Η απάντηση είναι πως βεβαίως και μπορεί να υπάρξει σωτηρία. Το θέμα τοποθετείται ως εξής: Κάποιος που γνώρισε το Χριστιανισμό και βαπτίσθηκε, θα κριθεί βάσει του νόμου του Ευαγγελίου, του νόμου της Χάριτος. Κάποιος όμως που ζει στη Μαδαγασκάρη, για παράδειγμα, στη Σουμάτρα ή στο Βόρνεο, στη Νότιο Αμερική, στο Β. Πόλο, οπουδήποτε δεν έχει κηρυχθεί το Ευαγγέλιο, αυτός θα κριθεί σύμφωνα μ' αυτό το οποίο αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή: θα κριθεί βάσει του νόμου της συνειδήσεώς του: «Όταν οι εθνικοί —δηλαδή όλοι αυτοί που δεν έχουν γραπτό ηθικό νόμο— τηρούν εκ φύσεως τις διατάξεις τού νόμου, σ' αυτούς, μολονότι δεν έχουν γραπτό νόμο, νόμος είναι ο εαυτός τους. Αυτοί αποδεικνύουν ότι έχουν το έργο του νόμου γραπτό στις καρδιές τους» (β' 14-15).

Ο Θεός έχει βάλει, λοιπόν, σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, οπουδήποτε και αν βρίσκονται πάνω στην γη, αυτό το αδέκαστο δικαστήριο, τον έμφυτο ηθικό νόμο, και βάσει αυτού θα κριθούν. Αν πορεύθηκαν σύμφωνα με τον έμφυτο ηθικό νόμο σωστά, θα μπουν στον Παράδεισο, αν όχι, δεν θα μπουν στον Παράδεισο.

Βέβαια θα υπάρχει —σύμφωνα με το «αστήρ αστέρος διαφέρει εν δόξη» (Α' Κορ. ιε' 41)— διαβάθμιση στον Παράδεισο, όπως εξάλλου και στην Κόλαση. Οι άνθρωποι άλλων θρησκευμάτων, λόγω των καλών πράξεων τις όποιες θα πράξουν, θα μπουν στον Παράδεισο, αλλά δεν θα απολαύσουν αυτά τα όποια θα απολαύσει π.χ. ο Απ. Παύλος ή ο Άγιος Μακάριος.

Κάποιοι ίσως να σκεφτούν: Δεν είναι «άδικο» αυτό γι’ αυτούς; Όχι, δεν είναι άδικο γι’ αυτούς, διότι κρίνονται και ευκολότερα. Ό Χριστιανισμός είναι πολύ δύσκολος με τις εντολές τις οποίες έχει. Αυτό εξάλλου —για να κάνουμε μια παρέκβαση— αποδεικνύει λόγω και τηςπληθύος των πιστών και την αλήθεια του. Αν κάποιος θέλει να τραβήξει οπαδούς, δεν τους λέει αρνητικά πράγματα. Αντιθέτως, τους τάζει «λαγούς με πετραχήλια», τους κολακεύει, τους κανακεύει. Αυτά, όμως, τα οποία είπε ο Χριστός στους μαθητές Του ήταν: «Εν τω κοσμώ θλίψιν έξετε»(Ιω.ις' 33), «Ει εμέ έδιωξαν και υμάς διώξουσιν» (Ιω. ιε' 20) κι ένα σωρό τέτοια πράγματα, που είναι αποτρεπτικά να τραβήξεις τον κόσμο κοντά σου.Το ότι λέει τέτοια πράγματα και παρ' όλα αυτά έρχονται οι άνθρωποι κοντά του, αυτό αποδεικνύει ότι είναι αλήθεια ο Χριστιανισμός.

Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα μας σχετικά με τους αλλόθρησκους. Δεν είναι τόσο «τυχερός» ο Χριστιανός, διότι από τους Χριστιανούς ζητάει πολύ περισσότερα ο Χριστός! Και θα πάνε σε ΚΑΤΩΤΕΡΗ θέση από τους αλλόθρησκους, αν δεν πράττουν αυτά τα όποια ζητάει ο Χριστός. Οι άλλοι δεν θα κριθούν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, αλλά ευκολότερα.

Δείτε τη διαφορά: ενός ανθρώπου, ο όποιος θα κριθεί σύμφωνα με τον έμφυτο ηθικό νόμο, το πολύ-πολύ να του καταλογίσει ο Θεός, την πράξη της μοιχείας, για παράδειγμα. Ενώ ο Χριστιανός θα κριθεί πολύ πιο αυστηρά, ακόμα και για ένα πονηρό βλέμμα π.χ., θα κριθεί «εν λόγω, έργω και εν διανοία»). Θα είναι περισσότερα τα οφέλη για τον Χριστιανό, αλλά θα είναι και αυστηρότερο το κριτήριο και δυσκολότερος ο αγώνας του. Όλα είναι δίκαια. Ο Θεός είναι ακριβοδίκαιος. Όπως λέει ο π. Παΐσιος από το Άγιο Όρος, «ο Θεός δεν έχει ούτε δυο ζυγαριές όμοιες. Τον κάθε άνθρωπο θα τον ζυγίσει με την δική του ζυγαριά». Ανάλογα με το πού γεννήθηκε, σε τι περιβάλλον βρέθηκε, τους γονείς δηλαδή, το σχολείο, το κράτος, το θρήσκευμα, την ιδιαιτερότητα του καθενός προσώπου. Ο Θεός δεν κάνει λάθη.

Ο μακαρίτης ο Χρήστος Ανδρούτσος, καθηγητής της Δογματικής, έλεγε ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη ασφαλής οδός σωτηρίας, δεν είναι η μόνη οδός σωτηρίας, αλλά είναι η μόνη ασφαλής οδός.

Και ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος μας δίνει ένα εποπτικό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε καλύτερα τη ρήση αυτή του Ανδρούτσου. Μας λέει: Στον πόλεμο υπήρχε μία ασφαλής οδός πού ένωνε την Καλαμάτα με την Αθήνα: εκείνη με την τεθωρακισμένη φάλαγγα. Υπήρχαν βέβαια και άλλα μονοπάτια, από τα όποια μετέβαιναν οι άνθρωποι απ’ τη μια πόλη στην άλλη. Δεν ήσαν όμως ασφαλή. Έτσι ακριβώς και με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους αλλόδοξους και ετεροθρήσκους.

Να τονίσουμε, όμως, ότι, αν κάποιος έχει βαπτισθεί Ορθόδοξος και γίνει εκ των υστέρων αιρετικός ή, πολύ περισσότερο, αλλόθρησκος, αυτός δεν πρόκειται επ' ουδενί να σωθεί παραμένοντας στη νέα αυτή πίστη, όσα καλά έργα κι αν κάνει. Άλλο πράγμα να είσαι Βουδιστής ή Μουσουλμάνος και να μη γνωρίσεις το Χριστό κι άλλο πράγμα να αρνηθείς το Χριστό, για χάρη του Βούδα ή του Σίβα ή του Αλλάχ.

Αυτά, σχετικά με τη σωτηρία των άλλων. Το κύριο, ωστόσο, είναι να προσέξουμε πώς θα σωθούμε ΕΜΕΙΣ... Το «ούτος δε τι;» το όποιο είπε ο Πέτρος για τον Ευαγγελιστή Ιωάννη (Ιω. κα' 21) —τι θα γίνει, δηλαδή, μ’ αυτόν;— το είπε «δεικνύων το φιλόστοργον», εξωτερικεύοντας την αγάπη του γι' αυτόν. Εμείς, όμως, το παίρνουμε και το χρησιμοποιούμε απλώς πληροφοριακά, γνωσιολογικά: «Τι θα γίνει με τους αλλόδοξους ή τους αλλόθρησκους;», χωρίς να ενδιαφερόμαστε ούτε για την δική μας σωτηρία! Η σωστή τοποθέτηση, λοιπόν, είναι: Με κάθε επιμέλεια να φροντίζουμε να σώσουμε την ψυχή μας και παράλληλα να ενδιαφερόμαστε να σωθούν και οι άλλοι εισερχόμενοι (ελεύθερα) στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και όχι απλώς να μάθουμε εγκεφαλικά τι θα γίνει μ' αυτούς.

Πηγή: π. Ιωάννη Κοστώφ: "Πίστη και Λογική"

The Salvation of the Heterodox and those of Other Faiths

The answer is: of course salvation can exist for them. The status of this matter is as follows: Someone who has become acquainted with Christianity and has been baptized will be judged on the law of the Gospel, the Law of Grace. But someone living –for example- in Madagascar, Sumatra or Borneo, South America, the North Pole, wherever the Gospel has not been preached, will be judged according to the clarification cited by the Apostle Paul in his Epistle to Romans; that is, he will be judged on the basis of the law of his conscience: “..when the gentiles (=all those who do not have a written, moral code) instinctively uphold the stipulations of the law, to them –albeit having no written law- the law shall be their own self. They prove that they have the enforcement of the law written in their hearts”. (Romans 2: 14-15)

God has placed inside every single person, without exception, wherever they may be found on this earth, that unbiased tribunal – the inherent ethical law – based on which they will be judged. If they lived faithful to that innate moral code, they shall enter Paradise; if they don’t, they will not qualify to enter.

Of course there will be – according to the words in Corinthians I, 15:41 “a star differs to another star, in its glory” – a gradation in Paradise, just as there will be in Hell. People of other faiths will, because of their good deeds during their lifetime, enter Paradise, but they will not enjoy the same pleasures that, say, Apostle Paul or Saint Makarios will enjoy there.

Some may think: “Isn’t that being “unfair” to those people? No, it isn’t, because they will also be judged more leniently. Christianity is very strict, with the rules that it contains. To briefly deviate from the subject, we could underline that evidence of Christianity’s truth is also the multitude of its faithful. When seeking to attract followers, one doesn’t project negative aspects. On the contrary, the prospective followers are promised all sorts of benefits and conveniences; they are flattered and they are pampered. In the case of Christianity, however, Christ had stresses to His disciples that “You shall suffer tribulations in the world” (John 16: 33) and “If they persecuted me, they shall also persecute you” (John 15: 20); and many more such ‘promises’, which are totally deterrent if used to attract followers. But, when Christianity ‘promises’ such harsh conditions, and yet it attracts people to it, it only proves that Christianity is the truth.

Getting back to our subject, on the matter of other, non-Christian believers. A Christian is not as ‘lucky’ a follower, given that Christ demands much more from Christians! They will go to an even more INFERIOR place than the non-Christians, if they do not enforce those things that Christ requires of them. The non-Christians will NOT be judged in accordance with the Gospel, but more leniently.

See the difference here: A man who will be judged according to the innate moral law, will be held accountable to God, only for –let’s say-the actual act of adultery that he had committed. But a Christian will be judged much more severely: even for his one, single, lustful glance, for example. He will be judged “in his words, in his acts and in his thoughts”. The benefits may be more for a Christian, but the criteria will be more austere and his path will be far more difficult to walk. Everything is fair. God is meticulously just. As father Paisios of the Holy Mountain had said, “God doesn’t have even two identical scales; He weighs every single person on separate, personal scales”. Depending on where the person is born, what kind of environment he was brought up in, the kinds of parents, the school, the country, the religion, the peculiarities of every single person. God makes no mistakes.

The late Christos Androutsos, professor of Dogmatics, used to say that Orthodoxy is the only sure path for salvation. It is not the only path for salvation, but it is the only safe road.

Fr.Joel Yannakopoulos gives us a visual example, in order to comprehend the words of Androutsos. He says: During the war, there was a safe path that joined the town of Kalamata to Athens: it was the one used by the armored convoy. Of course there were other paths, which were used by people moving between the two cities, but they weren’t safe paths. This is exactly how things are with the Orthodox Church and the heterodox and other non-Christians.

We have to stress however, that if someone is baptized an Orthodox and then becomes a heretic, or, even worse, an infidel, that person will never be saved by remaining in that new faith, no matter how many good deeds he may perform. There is a distinct difference between being a Buddhist or a Muslim and not knowing Christ, and a totally different thing to deny Christ for the sake of Buddha or Shiva or Allah.

So much for the salvation of others. What is of chief concern is OUR OWN salvation. The question “What about him?” that Peter asked, regarding John the Evangelist (John 21:21) - in other words, “What will become of him?” - was a “show of compassion”; it was an external display of his caring for John. We, however, take This expression and use it simply informatively and gnosiologically, i.e.: “What will become with the heterodox or the non-Christians?”, without concerning ourselves with our own salvation! Therefore, the proper thing to do is to attend to the salvation of our own soul, and at the same time show an interest in the salvation of other people who have entered the Orthodox Church (of their own free will), and not merely wonder in our minds what will become of them.

Source: fr. John Kostov: “Faith and Logic”

Αναγέννηση "εξ ύδατος και Πνεύματος" - Rebirth “by water and Spirit”

Εξ ύδατος και Πνεύματος

Πράγματι, οι άνθρωποι αυτοί, ακούγονται συχνά να λένε: "Μόλις γνώρισα τον Κύριο αναγεννήθηκα, και στη συνέχεια βαπτίσθηκα". Λες και ποτέ δεν διάβασαν τα ξεκάθαρα λόγια τού Κυρίου μας, όταν μιλούσε με τον Νικόδημο:

΄΄...εάν μη τις γεννηθεί άνωθεν, (ξανά), ου δύναται ιδείν την βασιλείαν τού Θεού ... εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού... Το γεννημένον εκ τού Πνεύματος, πνεύμα εστίν΄΄. -Ιωάννης 3/γ΄ 3,5,6.

Γεννώντας ΄΄άνωθεν΄΄, δηλαδή ΄΄ξανά΄΄ ο Θεός κάποιον, τον κάνει τέκνο του. Η αναγέννηση λοιπόν, γίνεται με νερό και Άγιο Πνεύμα. Ούτε μόνο με νερό, ούτε μόνο με Άγιο Πνεύμα. Αυτή είναι η Χριστιανική αναγέννηση, και αυτή είναι η Χριστιανική ξεκάθαρη θέση και πίστη, από τότε ως σήμερα.

Αυτά ήταν και τα ξεκάθαρα λόγια τών Αποστόλων την ημέρα τής Πεντηκοστής, όταν το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στα κεφάλια τών μαθητών ως γλώσσες φωτιάς. Είπαν ότι το "Βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος", δεν ήταν μόνο για τους αποστόλους. Αυτό το δώρο, θα μπορούσε να το λάβει ο καθένας απ’ αυτούς και από τα παιδιά τους, όταν θα βαπτίζονταν στο νερό:

΄΄...Ας βαπτισθεί έκαστος υμών... εις άφεσιν αμαρτιών. Και θέλετε λάβει την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών΄΄. -Πράξεις 2/β΄ 38,39.

Όλοι αυτοί όμως που έχουν χάσει την Ορθόδοξη κατανόηση τής Αγίας Γραφής, έχουν κληρονομήσει πλήθος κακοδοξίες από τους Προτεστάντες προγόνους τους τής Δυτικής Μεταρρύθμησης, και όχι μόνο δεν πείθονται στα απλά και ξεκάθαρα λόγια τού Ιησού Χριστού, αλλά καταφεύγουν σε επί πλέον διαστροφή τού Ευαγγελίου.

Η περίπτωση τού Κορνηλίου

Χρησιμοποιούν λοιπόν ένα επιχείρημα, για να αποδείξουν τα αναπόδειχτα. Λένε:

"Μα αν χρειάζεται και νερό και Άγιο Πνεύμα, γιατί ο Θεός έδωσε το Άγιο Πνεύμα στον Κορνήλιο, αφού ακόμα δεν είχε βαπτισθεί;"

Δεν κατανοούν όμως ότι και ο Κορνήλιος βαπτίσθηκε στο νερό, μετά από το βάπτισμά του στο Άγιο Πνεύμα!

Υπενθυμίζουμε, ότι την εποχή εκείνη, μόνο οι Ισραηλίτες είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα, ενώ οι Εθνικοί (δηλαδή όσοι ανήκαν σε άλλα έθνη), δεν είχαν ακόμα ενταχθεί στην Εκκλησία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι πρώτοι Χριστιανοί που ήταν ακόμα συνηθισμένοι στις πρακτικές τών Ισραηλιτών και τού Μωσαϊκού Νόμου, ούτε καν έμπαιναν στα σπίτια τών Εθνικών, θεωρώντας τους "ακαθάρτους".

Όταν λοιπόν ήλθε το 36 μ.Χ., ο Θεός έδειξε στον Πέτρο με όραμα, ότι οι Εθνικοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν πλέον "καθαροί" για να ενταχθούν και αυτοί στην Εκκλησία.

Τότε έγινε και η πρόσκληση τού Πέτρου από τον Κορνήλιο, ο οποίος μετά από το όραμα δεν μπορούσε να μην πάει στο σπίτι του. Και μάλιστα, ο Θεός γνωρίζοντας τις προκαταλήψεις τού Πέτρου, φρόντισε να βαπτίσει τον Κορνήλιο με Άγιο Πνεύμα, προτού ακόμα ο Πέτρος διανοηθεί να τον βαπτίσει στο νερό. Αυτό έκαμψε την αντίσταση τού Πέτρου, και δέχτηκε να τον βαπτίσει, λέγοντας: "αφού ο Θεός έδωσε στα έθνη την ίδια δωρεά τού Αγίου Πνεύματος μ' εμάς, ποιός είμαι εγώ να εμποδίσω το βάπτισμα;"

΄΄Επέπεσε το Πνεύμα το Άγιον... και επί τα έθνη η δωρεά τού Αγ. Πνεύματος εκκέχυται ...λαλούντων γλώσσαις και μεγαλυνόντων τον Θεόν... το Πνεύμα το Άγιον έλαβον ως και ημείς΄΄. -Πράξεις 10/ι΄ 44-47.

΄΄...Επέπεσεν το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς ώσπερ και εφ’ ημάς εν αρχή... -Πράξεις 11/ια΄ 15-17.

Ο λόγος λοιπόν τής αντιστροφής τής αναγέννησης, ήταν να πεισθούν οι απόστολοι ότι ο Θεός θα δεχόταν στην Εκκλησία Του πλέον και τούς αλλοεθνείς.

Έτσι η αναγέννηση συντελέσθηκε πάλι από νερό, και από Άγιο Πνεύμα, αλλά αντίστροφα. Πρώτα στο Πνεύμα, και μετά στο νερό. Και πάλι όμως ήταν "αναγέννηση εξ ύδατος και Πνεύματος".

Η αλλαγή τής σειράς, δεν καταργεί το ότι η αναγέννηση συντελείται από τα δύο αυτά στοιχεία: Νερό και Άγιο Πνεύμα.

Νερό και λόγος

Επειδή όμως η εφευρετικότητα τών διαστρεβλωτών τού Ευαγγελίου δεν έχει τέλος, δείτε τι σκαρφίστηκαν, ώστε να μην αναθεωρήσουν τις κακοδοξίες τους!

Λένε, πως "το νερό που ανέφερε ο Ιησούς Χριστός, δεν εννοούσε το νερό τού βαπτίσματος, αλλά τον... λόγο τού Θεού" (!!!)

Για να στηρίξουν μάλιστα αυτό το αστείο επιχείρημα, επικαλούνται και το εξής χωρίο τής Αγίας Γραφής:

"...καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν την Εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρώ τού ύδατος εν ρήματι" -Εφεσίους 5/ε΄ 25,26.

Υποστηρίζουν ότι εδώ το "ύδωρ" και το "ρήμα" ταυτίζονται. Το χωρίο όμως δεν λέει τίποτα τέτοιο. Το χωρίο διαχωρίζει σαφώς το "ύδωρ" τού βαπτίσματος από το "ρήμα". Αν ο απόστολος Παύλος ήθελε να πει ότι το νερό είναι λόγος, θα έλεγε: "τω λουτρώ τού ρήματος", ή "τω λουτρώ τού ύδατος τού ρήματος" ή κάτι παρόμοιο. Εδώ όμως συνυπάρχει και το "ύδωρ" και το "ρήμα" ως ξεχωριστές οντότητες, που όμως συνδέονται κατά τη λειτουργία τού καθαρισμού τής Εκκλησίας, και το λουτρό είναι "τού ύδατος" και όχι "τού ρήματος".

Για το χωρίο αυτό, οι Χριστιανοί ανέκαθεν έδιναν τις εξής ερμηνείες για το "ρήμα":

"Εν ρήματι δε τω επιλεγομένω τοις βαπτιζομένοις" (Ζιγαβηνός)

"Ποίω; Εν ονόματι τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος" (Χρυσόστομος).

Το εδάφιο λοιπόν μιλάει για "νερό", και εννοεί "νερό"! Μιλάει για το νερό τού βαπτίσματος, το οποίο γίνεται "εν τω ρήματι": Εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος.

Ακόμα όμως κι αν είναι "ο λόγος τής σωτηρίας ο κηρυχθείς και πιστευθείς" κατά τον Cremer, δεν σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι ο λόγος και το ύδωρ ταυτίζονται. Το νερό τού βαπτίσματος εξακολουθεί να είναι νερό, και ο λόγος τού Ευαγγελίου εξακολουθεί να είναι λόγος! (Υπόμνημα εις τας επιστολάς τής Κ. Διαθήκης τόμος Β΄ σελ. 148,149, Π. Ν. Τρεμπέλα).

Το επιχείρημα λοιπόν αυτό είναι ανυπόστατο και αστήρικτο.

Η "πηγή ύδατος"

Ένα δεύτερο χωρίο που επικαλούνται για την κακοδοξία τους, είναι οι παραβολικοί λόγοι τού Κυρίου Ιησού Χριστού στη Σαμαρείτιδα, που αναγράφονται στο Ευαγγέλιο τού Ιωάννη 4/δ΄ 7 - 26.

Θυμίζουμε ότι ενώ οι μαθητές είχαν φύγει να φέρουν προμήθειες, ο Κύριος Ιησούς Χριστός έμεινε μόνος του σ' ένα πηγάδι, και όταν ήλθε μια Σαμαρείτιδα να αντλήσει νερό, τής ζήτησε να τού δώσει να πιεί. Εκείνη τον ρώτησε έκπληκτη, πώς Εκείνος ως Ιουδαίος ζητάει κάτι τέτοιο από μια γυναίκα, και μάλιστα Σαμαρείτιδα.

Εκείνος της απάντησε, ότι "αν ήξερες τη δωρεά τού Θεού και ποιος είναι αυτός που σου μιλάει, θα ζητούσες εσύ απ' αυτόν ζωντανό νερό και θα σου έδινε".

Κατόπιν, ο Ιησούς τής διευκρινίζει περισσότερα:

"Πας ο πίνων εκ τού ύδατος τούτου (τού πηγαδιού) διψήσει πάλιν. Ός δ' αν πίει εκ τού ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ,ου μη διψήση εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ό δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον". -Ιωάννη 4/δ΄ 13,14.

Το χωρίο αυτό επικαλούνται, για να μας πείσουν ότι το νερό δεν είναι... νερό, αλλά ο λόγος τού Θεού! Όμως όχι μόνο το χωρίο αυτό δεν μιλάει για "λόγο Θεού", αλλά για το Άγιο Πνεύμα που ο Θεός δίνει στους βαπτισμένους Χριστιανούς. Αυτό φαίνεται από τα λόγια τού Κυρίου περί τής"δωρεάς τού Θεού", κάτι που πάντοτε αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα.

Επιπλέον, όχι μόνο τα επόμενα λόγια τού Κυρίου αναφέρονται στο Άγιο Πνεύμα, όταν μετά λέει στην Σαμαρείτιδα ότι "οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία", αλλά επίσης η έκφραση: "ύδωρ ζων", μας παραπέμπει στην Αποκάλυψη 22/κβ΄ 1, όπου"από το θρόνο τού Θεού και τού Αρνίου εκπορεύεται το ύδωρ τής ζωής", η χάρις τού Αγίου Πνεύματος.

Σε ένα παράλληλο χωρίο, στον Ιωάννη 7/ζ΄ 38,39 αναφέρεται κάτι παρόμοιο με αυτό που είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα. Εκεί λέει τα εξής:

"Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ τής κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δε είπε περί τού Πνεύματος ού έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν, ούπω γαρ ήν Πνεύμα Άγιον, ότι ο Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη".

Είναι πιστεύουμε σαφές ότι το ύδωρ το ζων είναι το Άγιο Πνεύμα, και όχι ο λόγος, όπως κάποιοι υποστηρίζουν.

Και γιατί άραγε το Άγιο Πνεύμα παρομοιάζεται με νερό; Δεν είναι άραγε αυτό δείγμα τής σύνδεσής του με το νερό τού βαπτίσματος; Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κύριος μίλησε για βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος!

Έτσι ο απόστολος Παύλος γράφει στην Α΄ Κορινθίους 12/ιβ΄ 13: "και γαρ εν ενί πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, πάντες εν Πνεύμα εποτίσθημεν".

Δεν είναι τυχαία η σύνδεση τού βαπτίσματος με το Άγιο Πνεύμα που κάνει ο απόστολος, ούτε η παρομοίωση τού Αγίου Πνεύματος με το νερό τού βαπτίσματος (και όχι το "λόγο"). Κι αυτό, επειδή η αναγέννηση γίνεται "εξ ύδατος και Πνεύματος".

Παλαιός και νέος άνθρωπος

Τέλος, ας δούμε μια ακόμα παρερμηνεία που κάνουν, ώστε να μην παραδεχθούν την αλήθεια τού Ευαγγελίου για την αναγέννηση.

Είναι σαφές στο λόγο τού Ευαγγελίου, ότι όταν κάποιος βαπτίζεται, ο παλαιός άνθρωπος τής αμαρτίας πεθαίνει κάτω από το νερό τού βαπτίσματος, και αναδύεται από το νερό ένας νέος άνθρωπος:

"...απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα τού κτίσαντος αυτόν". -Κολοσσαείς 3/γ΄ 9,10.

"Εις τον οποίον (Χριστόν) και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα τών αμαρτιών τής σαρκός, δια τής περιτομής τού Χριστού, συνταφέντες μετ’ αυτού εν τώ βαπτίσματι δια τού οποίου και συνανέστητε δια τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ τών νεκρών". -Κολοσσαείς 2/β΄ 11-12.

"΄Η αγνοείτε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουν (λοιπόν) αυτώ δια τού βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα (έτσι ώστε) ώσπερ ηγέρθει Χριστός εκ νεκρών δια τής δόξης τού Πατρός ούτως και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν.
Ει γαρ (επειδή εάν) σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα. Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθει, ίνα καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία... ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν αυτώ". -Ρωμαίους 6/ς΄ 3 - 8.

Ακόμα όμως και αυτό το ξεκάθαρο θέμα, οι άνθρωποι αυτοί το παρερμηνεύουν, ώστε να μη δεχθούν την αλήθεια τού Ευαγγελίου ότι η αναγέννηση γίνεται "εξ ύδατος και Πνεύματος". Ο λόγος είναι, ότι αν η αναγέννηση γινόταν προ τού βαπτίσματος, τότε ποιος άνθρωπος θα πέθαινε στο βάπτισμα; Ο αναγεννημένος;

Για να ξεφύγουν λοιπόν από την απλή αυτή αλήθεια τού Ευαγγελίου, υποστηρίζουν ότι "ο παλαιός άνθρωπος συνεχίζει να ζει και μετά από την αναγέννηση, έτσι ώστε ο καθένας από εμάς είναι... δύο άνθρωποι!"

Παρατηρούμε δηλαδή, πώς από μια παρερμηνεία ξεκινούν πλήθος ατοπήματα, οδηγώντας τους σε όλο και μεγαλύτερα μπερδέματα και συγκρούσεις με τη Χριστιανική πίστη. Γιατί αν υπήρχαν όπως λένε δύο άνθρωποι μετά την αναγέννηση ή το βάπτισμα, τότε ούτε ο παλαιός άνθρωπος θάβεται στο βάπτισμα (κατά τα παραπάνω χωρία), ούτε το βάπτισμα ανασταίνει τον νέο, εφ' όσον αυτός υπάρχει ήδη προ τού βαπτίσματος! Τότε ο απόστολος Παύλος δεν ήξερε τι έλεγε!

Η πρόσκλησή μας προς τους ανθρώπους αυτούς, είναι να δεχθούν την απλότητα τού Ευαγγελίου όπως την διατήρησε αναλοίωτη η Ορθόδοξη Εκκλησία τού Κυρίου, και να εγκαταλείψουν την αίρεση στην οποία τους οδήγησε η άγνοια τού Ορθοδόξου δόγματος.

Φαίνεται αστείο, όμως ναι, είμασταν υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό, για να διαβεβαιώσουμε εκείνους τους Ευαγγελικούς και τους Πεντηκοστιανούς που απώλεσαν την Ορθόδοξη πίστη, ότι το νερό είναι... νερό!!!

Of water and Spirit

Indeed, these people are often heard saying that: “As soon as I became acquainted with the Lord, I was reborn and was afterwards baptized”. It is as though they have never read the perfectly clear words of our Lord, when He was speaking to Nicodemus:

“….if one is not born above, (=again), he cannot see the kingdom of God….. if one is not born of water and Spirit, he cannot enter the kingdom of God…… That which is born of the Spirit, is a spirit.” (John 3: 3,5,6.)

When one is born “above” - in other words, “again” - God makes him His child. So, rebirth is achieved, through water and the Holy Spirit. Not with water only, nor with the Holy Spirit only. This is the Christian rebirth, and this is the clear-cut, Christian position and faith, from that moment to this day.

These were the clear-cut words of the Apostles also, on the day of the Pentecost, when the Holy Spirit descended over the heads of the disciples in the likeness of tongues of flame. They said that the “Baptism of the Holy Spirit” was not only for the apostles. That gift could be received by any of them and by their children, after being baptized in water:

“…May each of you be baptized... for the remission of sins; and you shall receive the gift of the Holy Spirit. For the promise is towards you and your children, and to everyone further away, whomsoever the Lord our God may invite”. (Acts 2: 38,39)

However, all those who have lost the Orthodox understanding of the Holy Bible have inherited a multitude of cacodoxies from their Protestant ancestors of the Western Reform, and not only are they not convinced by the simple and clear-cut words of Jesus Christ, but they actually resort to a further warping of the Gospel.

The case of Cornelius

They therefore invoke a certain argument, in order to prove the improvable. They say:

“But if water and Holy Spirit is required, then why did God give Cornelius Holy Spirit, when he had not yet been baptized?”

They don’t realize however, that Cornelius was also baptized in water, after his baptism in the Holy Spirit!

We would like to remind you that, in those times, only the Israelites received the Holy Spirit, whereas the Gentiles (=those belonging to other nations) had not yet been received into the Church. Not only that, but the first Christians who were accustomed to the practices of the Israelites and the Mosaic Law, didn’t even enter the homes of the Gentiles, believing that they were “unclean”.

Thus, when the year 36 A.D. came around, God showed Peter in a vision that the Gentiles should now be considered “clean”, so that they too could be embodied in the Church.

It was during that period that Peter received Cornelius’ invitation, and, having seen the vision, could not refuse going to his home. In fact, knowing Peter’s prejudices, God arranged so that Peter would be the one to baptize Cornelius in the Holy Spirit, before he could even consider baptizing him in water. This buckled Peter’s resistance, and he agreed to baptize Cornelius, saying: “if God has given the same gift to the Gentiles that He gave to us, then who am I to obstruct their baptism?” “The Holy Spirit descended… and the gift of the Holy Spirit is poured forth into the nations…those speaking in tongues and magnifying the Lord…they have received the Holy Spirit, as we did..” (Acts 10: 44-47)

“…The Holy Spirit descended upon them, as it also had descended upon us, at the beginning (Acts 11: 15-17)

The reason therefore for this ‘reversion’ in rebirth, was for the apostles to be convinced that God was going to accept the Gentiles into His Church from then onwards.

Thus, rebirth once again took place with water and the Holy Spirit, except in reverse order. First by the Spirit, then with water. But it was still “rebirth, by water and Spirit”.

The change of their order does not abolish the fact that rebirth is accomplished by these two elements: Water and Holy Spirit.

Water and word

Given that the ingenuity of the Gospel warpers has no end, see what they have concocted, in order to avoid revising their cacodoxies!

They say that: “the water that Jesus Christ mentioned was not the actual water of baptism, but…the word of God” (!!!)

In order to support this joke of an argument, they resort to the following passage of the Holy Bible:

“…just as Christ also loved the Church and surrendered Himself for her sake, in order to sanctify her by cleansing her, bathing her in water, by the word.” (Ephesians 5: 25,26)

They maintain that in this passage, the “water” and the “word” are related. But this passage says nothing of the sort; it clearly distinguishes between the “water” of the baptism from the “word”. If the Apostle Paul had meant that the water is the word, he would have said: “…by bathing her in the word...” or “…by bathing her in the water of the word…” or something to that effect. Here, however, the “water” and the “word” are mentioned alongside each other, as separate entities, which are nevertheless linked during the cleansing ritual of the Church, hence, the bath is “of water” and not “of the word”.

Christians have always attributed the following meanings to the term “word”:

“In the word that is given to those being baptized” (Zigavinos)

“What word? In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit” (Chrysostom).

The passage therefore says “water”, and it means “water”! It is the baptismal water, which becomes, “by the word”: In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit” .

But even if it was the “word of salvation that was preached and believed” according to Cremer, it by no means signifies that the word and the water are the same thing. The baptismal water continues to be water, and the word of the Gospel continues to be the word! (Memorandum to the epistles of the New Testament, Vol.II, pages 148, 149 – by P.N.Trembelas)

This argument is therefore both unfounded and unsupported.

The “source of water”

A second passage that is cited for this cacodoxy, is the one with the parabolic words spoken by the Lord Jesus Christ to the woman of Samaria, as seen in John’s Gospel (John 4: 7 – 26)

You may recall, while the disciples had gone off to bring supplies, the Lord Jesus Christ sat alone by a well, and when the Samaritan woman approached the well to draw water, He asked her to give Him some to drink. Surprised, she asked Him how –as a Judean- He came to ask something like that from a woman, and a Samaritan at that.

He replied, saying that: “if you knew of God’s gift, and who it is that is speaking to you, you would be asking Him to give you of the living water, and He would give it to you.”

Jesus then clarifies things even more:

“Every one who drinks of this water (=the well’s) shall thirst again; but, whomsoever shall drink of the water that I shall give him, shall never thirst again for all eternity, instead, the water that I shall give him, shall become in him a fount of living water, for everlasting life”. (John 4: 13,14)

This is the passage that is used, to convince us that water is not….water, but the word of God! However, this passage not only doesn’t refer to the “word of God”; it refers to the Holy Spirit, which God gives to baptized Christians. This is apparent, from the words of the Lord, regarding “God’s gift” – which is a term always used in reference to the Holy Spirit.

Furthermore, not only do the subsequent words refer to the Holy Spirit, when He says to the Samaritan woman that “all true votaries shall bow before God in spirit and in truth”, but also the expression “living water” points towards Revelation 22: 1, where, “from the throne of God and the Lamb the water of life proceeds forth”, i.e., the grace of the Holy Spirit.

In a parallel passage, in John 7: 38,39 something similar to what the Lord said to the Samaritan woman is mentioned. It says the following there:

“Whomsoever shall believe in me, as the scripture says, rivers of living water shall pour forth from his abdomen. He said this, in reference to the Spirit, which would be received by those who would later believe in Him; for the Holy Spirit was not yet inside them, as Jesus had not yet been glorified.”

We believe it is obvious that the living water is the Holy Spirit, and not the word, as some people want to believe.

And why would the Holy Spirit be compared to water? Isn’t it evidence of its connection to the baptismal water? We shouldn’t forget that the Lord had spoken of the baptism of the Holy Spirit!

Thus, the Apostle Paul wrote in his epistle to Corinthians I, 12:13: “for, all of us have been baptized by one spirit into one body, whether Jews or Hellenes, whether slaves or free men; we have all been permeated by one Spirit.”

The linking of baptism with the Holy Spirit is not something that the Apostles did by chance, neither is the correlation of the Holy Spirit with baptismal water (and not the “word”), the reason being, that rebirth takes place “by water and by the Spirit”.

The old and the new person

Finally, let’s examine one more misinterpretation that is cited, in order to avoid admitting the Gospel’s truth regarding rebirth.

In the word of the Gospel, it is clear that when someone is baptized, the old, sinful person dies when submerged into the baptismal water, and a new person rises up from it.

“...having divested ourselves of the old self, along with its acts, and garbing ourselves with the new self, being aware that it is renovated in the image of the One who created him.” (Colossians 3: 9,10)

“In whom (Christ) you were also circumcised with a circumcision not performed by hand, by divesting yourselves of the body of carnal sins through Christ’s circumcision; being buried along with Him during baptism, whereupon you were resurrected along with Him, through faith in the working of God, Who raised Him from the dead.” (Colossians 2: 11-12)

“Or are you unaware that whomsoever of us was baptized in Jesus Christ, was baptized unto His death? We were therefore buried along with Him through baptism unto the death, so that, just as Christ was risen from the dead through the glory of the Father, thus shall we walk in a newness of life. Having become congenital to the likeness of His death, so shall we also become congenital to the resurrection. Knowing this, that our old self was co-crucified in order to abolish the body of sin, in order that we never again be subjugated to sin… so, if we die along with Christ, we believe that we shall live along with Him..” (Romans 6: 3 – 8)

Unfortunately, even this obvious detail has been misinterpreted, in order to avoid the truth of the Gospel, that rebirth takes place “by water and the Spirit”. Quite simply: if rebirth took place before baptism, then who would be the one that “dies along with Christ through baptism”? The reborn?

To escape therefore from this simple truth of the Gospel, they maintain that the “the old self continues to live, even after rebirth, thus making each one of us….two persons!”

We can see how, from one misinterpretation, a multitude of improprieties commence, leading them into even bigger mix-ups and conflicts with the Christian faith. Because, if –as they say- two people exist after rebirth or baptism, then neither is the old self buried during baptism (according to the preceding passages), nor does baptism resurrect the new self, since he already exists, prior to baptism! Then the Apostle Paul had no idea what he was saying!

Our invitation to these people is for them to accept the simplicity of the Gospel, as preserved unadulterated by the Orthodox Church of the Lord, and to abandon the heresy that their ignorance of the Orthodox dogma has led them into.

It may seem amusing, but, yes, we felt obliged to preoccupy ourselves with this subject, so that we may reassure the Evangelicals and the Pentecostals who lost their Orthodox faith, that water….is water!